Kia Ora! (2)
Door: Rick Bogaard
Blijf op de hoogte en volg Rick
11 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
“All we have to decide is what to do with the time that is given us.”
Zomaar een passage uit een zeer bekende trilogie, waaraan je zou kunnen zien waar we vorig weekend geweest zijn. Persoonlijk vind ik de tekst briljant geschreven; Er is over nagedacht en vol met ‘wijsheden’. Lord of the Rings is dan al jaren oud, maar de invloed van deze productie is nog steeds te merken. Bij aankomst op het vliegveld word je welkom geheten in ‘Middle Earth’ en in elke winkelstraat worden er souvenirs aangeboden, gerelateerd aan de Lord of the Rings. We hebben dan ook een bezoek gebracht aan Hobbiton, de enige plek die nog in originele staat verkeerd en waar de set nog steeds hetzelfde is als ten tijde van de opnames.
Hobbiton is de naam voor het gebied binnen het plaatsje Matamata. Van origine een klein dorpje, maar groot geworden door commercie omtrent de trilogie. Hier begon onze excursie/rondleiding en we vertrokken hiervandaan naar de filmset, eindelijk! Eenmaal aangekomen begon het al goed; er werd tijdens de introductie verteld dat we niet op het gras mochten gaan staan, aangezien er droogte heerst en het relatief veel moeite kost om het gras groen te houden. Waar stonden wij, luisterend naar de intro; juist, op het gras dus, als enige. Toon was weer gezet, op naar de locatie zelf. Wat groot lijkt in de film, blijkt een set te zijn ter grootte van hooguit twee voetbalvelden. Je moet ervan houden, maar vond het één van de leukste dingen die ik tot nu toe kon doen. De rondleiding was goed verzorgd, hebben de hele set rondgelopen en afgesloten met een goed glas bier, gebrouwen in ‘The Green Dragon’, voor diegenen die bekend zijn met de film. Deze excursie was het geld dan ook meer dan waard!
Naast deze excursie heb ik gekozen om iets te vertellen over het dagelijks leven hier, aangezien dat werd gemist door bepaalde mensen (noem geen namen). Ik zou het proberen kort te houden, want ook het laatste weekend wil ik nog meenemen in het verhaal, aangezien de kans anders bestaat dat ik sommige momenten weer vergeet op te schrijven. Hier een paar korte feiten:
Momenteel bevind ik me in mijn zesde week en het koken begint van de grond te komen. Eet zo af en toe gezond, wat neerkomt op aardappels met groente ernaast. Verder wordt er veel pasta gegeten en als de nood echt aan de man is; noodles. Noodles is hier een goedkope oplossing om tussentijdse trek te stillen. Verder wordt de was altijd op koud gedaan; is me verteld dat dat de veiligste manier is en er weinig mis kan gaan.
Tijdens het reizen ook opgemerkt dat de bezetting van een dorp ook uiterst opmerkelijk genoemd kan worden. Heb genoeg kleine dorpen gezien zonder supermarkten of normale winkels, maar een rugbyveld hebben ze dan weer wel. Geeft maar weer aan hoe erg het leeft in Nieuw-Zeeland.
Verder zie je hier heel veel mensen die afkomstig zijn van de eilanden rondom Nieuw-Zeeland en de kiwi’s natuurlijk. Veruit het meest opzienbarende volk blijft toch wel de maori’s, welke gekenmerkt worden door tatoeages op het gezicht en de lakse houding. Het is heel moeilijk te beschrijven, maar het lijkt net alsof ze continu onder invloed zijn, alsof niets ze boeit. Het zal bij de cultuur horen, welke wel heel interessant is om te ontdekken!
Zomaar even wat feiten, tijd om mijn laatste weekend op papier te zetten.
Het afgelopen weekend is er voor mij één geweest die ik niet snel meer zou vergeten. De bedoeling was om wederom te vertrekken vanuit Auckland, met als doel een rondtrip via Cape Reinga, Bay of Islands en weer terug naar Auckland. Een totale trip van meer dan 1000 kilometer, reisduur van minimaal 13 uur. Dit wetende hadden we besloten om dit keer een hostel te gaan boeken in Paihia, een plek vlakbij Bay of Islands. De voorbereidingen waren beter dan daarvoor en dus vertrokken we weer met volle moed richting het noordelijkste punt van het noordereiland.
Na een reisduur van 6 uur bereikten we als eerste Cape Reinga, wat bekend staat als het noordelijkste punt van het eiland en bekend om het feit dat op deze plaats twee zeeën bij elkaar komen. Heel raar om te zien, maar je zag dus een ‘confrontatie’ tussen de Tasmaanse Zee en de Pacifische Oceaan, wat resulteerde in golven die tegen elkaar aan sloegen. Feit is dat een mythe van de maori’s ons vertelt dat dit de plek is waar overledenen de onderwereld betreden, waarna ze via deze plek terugkeren naar het thuisland, wat dat ook moge wezen. Het is maar dat je het weet ;)
Vlakbij Cape Reinga bevind zich nog een apart verschijnsel. Tussen het bergachtig gebied pronken grootse, zandachtige duinen. De vele brochures vertelden ons dat er hier mogelijkheden waren om met een ‘board’ van de zandduinen af te razen en dit hebben we dan ook gedaan. Er is hier een video van gemaakt, heb geen idee of ik deze op de site kan krijgen, ga het in ieder proberen. Was ook zeker de moeite waard, heb die middag ook bijna niets meer hoeven te eten in verband met het opstuivende zand.
Hierna kwam het topstuk van het weekend; Bay of Islands. Deze plek hebben we op de laatste dag aangedaan en hadden ter plekke besloten om mee te gaan met een excursie. Deze begon rond tien uur ’s ochtends en zou rond kwart over vier ’s middags weer eindigen. Lange tocht dus, maar ik kan je vertellen dat het op een boot zoals deze goed vertoeven was en als de zon ook nog volop schijnt, kan je prima genieten van het uitzicht. Daarnaast maakten we ook nog gebruik van de optie om met dolfijnen te zwemmen, mochten die zich deze dag laten zien.
Nadat we wat eilanden hadden bekeken, zagen we dus in de verte al een groep dolfijnen zwemmen. Hier zijn we naartoe gevaren en zijn meteen in de zee gedropt, aangezien je het van momenten moet hebben. Waar sommigen wat meer geluk hadden, heb ik ze ‘slechts’ drie meter voor me zien opspringen. Geweldig om deze dieren een keer van dichtbij te kunnen bekijken. Het moment zelf duurde hooguit tien minuten, waarna de dolfijnen het wel weer geloofde en waardoor wij weer naar de boot werden geroepen. Het kon dus beter, maar kon ook zeker slechter.
Tijdens de rondleiding weer van alles gezien, van publieke stranden tot private gebieden met prachtige huizen; je ziet het er allemaal. Halverwege even gestopt op een eiland, waarbij ik een strand heb gezien die ik nooit heb gezien.. Witte stranden, kraakhelder water en niemand te zien. Het mooie is nog, je kan er ook nog gewoon kamperen! Ik zou het wel weten als ik er ooit nog aan zal beginnen.
Na een uurtje weer verder gevaren en achteraf kan ik zeggen dat dit de mooiste gedeelte van de trip zal gaan worden. Nog geen half uur na vertrek belanden we middenin een groep dolfijnen (schatting liep naar de 200) die hadden besloten om met ons mee te zwemmen richting het keerpunt van de route, Hole in the Rock. Genieten. Om die beesten te zien zwemmen, maakt een dag ook helemaal goed. De ene truc naar de andere werd uitgehaald, prachtig om te zien. Helaas was het niet mogelijk om met ze te zwemmen, er waren kleinere dolfijnen bij en dit kan tot agressie leiden bij de ouderen. Ze bleven bij ons voor een klein half uurtje, waarna ze de open zee opgingen om te jagen. Hierna nog even langs een gat in de rotsen gevaren, waarbij er telkens een muur van water op je af kwam. Het klinkt misschien saai als je ook alle andere verhalen leest, maar dit mocht er ook gewoon weer wezen. Hoe machtig mooi kan de natuur wezen, mooi om gezien te hebben. Maargoed, diit maakte het een reis wat me nog lang zal heugen en zeker niet snel zal vergeten!
Verder wil ik toch nog even ingaan op de recente ontwikkelingen in Berkenwoude, waar de plaatselijke F.C. plots het net heeft weten te vinden. Het lijkt nu net de omgekeerde wereld; Zou ‘Kammie’ opeens zijn vent kunnen houden, Jaco dan toch echt kunnen voetballen, Denny eindelijk zijn verantwoordelijkheid kunnen nemen (en daarvoor niet weglopen) en als dan zelfs Elgar medespelers weet te vinden... Het lijkt onwerkelijk, maar na drie keer navragen moest ik er maar aan geloven.. Blijft staan dat ik het jullie als team gun en hoop dan ook op een positief vervolg. Make ‘Sheep’ Proud!
Groeten uit Nieuw-Zeeland weer!
Foto's komen morgen, heb ik iets meer tijd!
-
11 Maart 2013 - 12:55
Rob B.:
Briljant.... Alsof ik het geschreven hebb... ;) -
11 Maart 2013 - 13:39
Menno En Simone:
Hey broer/ zwager,
Wat een top verhaal weer. Je zit in een hele andere wereld jij, alles klinkt zo mooi en bijzonder. Leuk dat jullie er zo op uit gaan, gelijk hebben jullie ook. Wel leuk dat je na 500x de film gekeken te hebben nu ook op de set geweest bent. Liep die samiakknots er ook nog toevallig? We zijn benieuwd naar je foto' s. Groetjes ons -
14 Maart 2013 - 22:35
Tante Jans:
Hey Rickyboy
Je heb weer mooie avonturen beleefd, gaaf om te lezen!
Op naar het volgende hoofdstuk, of gaat je broer het dit keer schrijven?
Doeiiiiiiiiii, have fun!
-
15 Maart 2013 - 10:33
Esther:
Hai rickje,
Man man wat een avontuur voor zoon stolluks mannetje!!:)
En wat kun jij schrijven zeg. Leuk om te lezen dat je je zo goed vermaakt en wat je allemaal meemaakt!!
Ben je al bij een kapper geweest;) of laat je het groeien tot op je schouders?
Super veel plezier nog en maak er wat moois van!
Liefs Es' -
05 Mei 2013 - 11:00
Denys Anderson (Toll - Amelia Earhart Site):
I will go looking for a translation Rick.
Cheers
Denys
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley