Kia Ora
Door: Rick Bogaard
Blijf op de hoogte en volg Rick
26 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Wat betreft stage is het de afgelopen week allemaal niet zo vlekkeloos verlopen als gehoopt. Als je de mensen hier zou vragen om de cultuur van de organisatie te beschrijven, zullen ze allemaal zeggen dat het vooral ‘Lay-back’ is, een relaxte sfeer waarbij er ten alle tijden ruimte is voor een goed gesprek en mocht je een vraag hebben, dan worden de werkzaamheden toch gewoon neergelegd. Dit werd in de eerste weken niet als obstakel gezien, maar deze week werd me ook duidelijk dat deze cultuur ook nadelen met zich meebrengt. Zo nemen ze het hier niet zo nauw met gemaakte afspraken en soms zijn mensen die je nodig hebt, gewoon verdwenen zonder dat iemand er ook maar iets vanaf weet. En wat zou een mens zijn zonder internet? Hetzelfde als Sneijder zonder Yolanthe, Armstrong zonder doping, Nick zonder Simon, mevrouw Bodegom zonder schoonheidsslaapje en een fiets zonder trapondersteuning; vrij weinig dus, tot vandaag zat ik zonder en kon ik ook vrij weinig doen aan mijn scriptie. Voor de komende weken is er dus werk aan de winkel . Gelukkig heb ik ze vandaag wel duidelijk kunnen maken dat ik hier niet voor niets ben en dat het voor beide partijen een win/win situatie kan wezen; Ik ben een hele ervaring rijker en zij worden weer geholpen met het verbeteren van haar bedrijfsprocessen. Het gevoel dat dit onderzoek wel degelijk van belang is, ontbrak naar mijn mening nog bij de juiste mensen. We gaan dus weer de goede richting op; belooft weer wat voor de komende week.
Dan nu het weekend, stond weer garant voor avontuur! Dit weekend stond een trip gepland naar het gebied Coromandel, wat zijn naam en beroemdheid dankt aan het feit dat het vroeger één van de eerste plekken was in Nieuw-Zeeland waar men goud kon vinden. Dit was echter niet de reden waarom wij daarheen gingen, vrijwel alle reisgidsen sloegen positief aan over een bezoek aan dit gebied; reden genoeg voor ons om een kijkje te gaan nemen.
Nadat we vrijdagmiddag waren aangekomen, wierpen we een blik op onze landkaart en besloten het national park Kaueranga aan te doen. In dit gebied ligt een vallei, wat een trekpleister is voor vele backpackers; verschillende routes naar de hoge plekken worden aangeboden. Het was al betrekkelijk laat (tegen de avond) wanneer we vertrokken , maar we hadden de instelling om zover mogelijk te komen. Het was maar afwachten waar het schip zou gaan stranden.
De route was aan het begin nog relatief makkelijk te doen, maar na een kwartier lopen kwamen de steile stukken en was het te merken dat we zo af en toe de MacDonalds aandeden voor ons avondeten. Echter geen klagen, de route was wederom mooi en bood op sommige momenten een mooi uitzicht over het gebied. Grappig om te zien dat het water van de bergen ook gebruik maakt van de wandelroutes; op sommige plekken was voorzichtigheid geboden en dat deden we dan ook. Even hadden we de hoop dat we dan ook daadwerkelijk de top zouden gaan halen, maar wetende dat het in het donker gevaarlijk is om terug te keren en niet wetende waar de top zich bevindt, besloten we maar terug te gaan. Aan de ene kant dus het gevoel van falen, aan de andere kant zijn we toch maar mooi daar geweest. Nu konden we gaan slapen, alleen de vraag was nog: Waar?
Tourend door het gebied zelf, bekroop ons het gevoel dat het moeilijk zou gaan worden om nog een hostel/motel te vinden om te overnachten. En om nu weer in die Ford Laser te gaan liggen.. Het werd later, alle hostels bleken vol te zitten dus je raad het al: De Ford Laser werd weer omgeturnd tot slaapplek die we alleen nog ergens neer moesten zetten. Rustplaatsen langs de weg, zoals we die in Nederland hebben, zijn hier niet en om hem nu in een drukke straat neer te zetten. Uiteindelijk om één uur ’s nachts een campeerterrein kunnen vinden, alleen de receptie was dicht. Je begrijpt wel dat het niet toegestaan is om zonder toestemming je auto op het terrein te zetten, vandaar dat we een plek direct na de ingang pakten om onze auto neer te zetten. Viel niet mee trouwens, het geluid wat de auto produceert staat gelijk aan een tank, dus dat waren spannende momenten. Toch uiteindelijk kunnen slapen en ’s ochtends vroeg snel weer vertrokken voordat de eigenaren ons wakker moesten maken.
Met weinig slaap en aardige trek even de supermarkt aangedaan, waarbij onze auto nu even fungeerde als lunchroom. Toch een breedte-investering dus. Maargoed, genoeg lof over ons vervoersmiddel, we vertrokken naar Castle Rock waarbij we dit keer wel op tijd aankwamen om de twee uur durende tocht te maken naar de top van deze berg. Sommige stukken waren steiler dan de dag daarvoor, maar persoonlijk vond ik het een hele mooie tocht. Het uiteindelijke resultaat mocht er dan ook weer wezen; één blik op de top was genoeg om een voldaan gevoel te krijgen. Weer iets moois om op terug te kijken.
De tweede bestemming van de dag was naar Cathedral Cove, een plek waar we konden uitrusten na al dat actieve gedoe. Cathedral Cove staat bekend om haar witte stranden, blauw zeewater met relatief hoge golven en het belangrijkste; Een groot gat in een rotspartij waar je met gemak doorheen kan lopen om naar een ander strand te komen. Voordat we dit allemaal konden zien, moesten we alleen nog een half uur lopen, waren we heel blij mee. Toch aangekomen op locatie, even wat foto’s genomen en daarna een heerlijke middag gehad op het strand.
Ook deze avond konden we geen hostel vinden, maar we hadden een mooie plek gezien bij Castle Rock om te overnachten. Het is verre van ideaal, maar hebben onze les wel geleerd; Boeken van tevoren! Hadden we nu nog niets aan, dus we moesten het maar zo doen. In de avond daar gegeten, onze auto ergens neer kunnen zetten aan de voet van de berg, maar spannend was het wel. Naar ons weten was het illegaal om je auto daar neer te zetten, maar dat is overal zo hier. En je zal het zien; net nadat we auto hadden neergezet, reed er eerst een auto voorbij op een weg ongeveer tien meter van ons vandaan, zette hem in zijn achteruit en kwam onze kant op. Voor de mensen die vaak films kijken, dit past precies in een thriller. Bleek achteraf waarschijnlijk iemand te zijn die de weg kwijt was, maar ook dit was weer een belevenis.
Zondag afgesloten met een bezoek aan een lokaal strandje, waarna we weer naar huis reden. Tot zover weer mijn week, volgende week hoop ik weer wat nieuws te kunnen vertellen. De foto’s heb ik al wel, maar het downloaden ervan is alleen betaalbaar in een internetcafé, is in het appartement geen doen. Even wachten dan maar.
Groetjes!
-
26 Februari 2013 - 12:43
Ma:
Ha rick wat een mooi verslag weer.en wat een mooie foto,à geniet er van want zo te zien is het geweldig mooi daar -
26 Februari 2013 - 12:45
Ma:
Ubachsberg -
26 Februari 2013 - 15:08
Mathilde Bodegom:
Hey Rick!
Wat leuk dat je ook nog aan mij denkt in je verslag!
Ik moet zeggen, ik mis je wel enorm hier hoor op school met jouw geweldige humor altijd.
Dat komt ook weer helemaal naar voren in je verslagen :)
Maar goed, ik ga weer aan m'n scriptie verder!
Spreek je snel weer! xxx -
26 Februari 2013 - 17:21
Ome Cor:
hallo die rick .nou jongen je maakt nog eens wat mee,mooi reis verslag .is goed te begrijpen reisverslagen is moeilijk te maken en rapporteren ,maar jongen leuk om jong te zijn en ondernemend,hoe is je engels gaat het al beter,kom vanzelf als je daar langer bent nou ik zou zeggen take care ,and enjoy gr ome cor -
27 Februari 2013 - 21:01
Sandra:
Echt niet jaloers op de zon, de temperatuur, strand en zee.
Echt niet! -
01 Maart 2013 - 16:07
Rohe:
Hoi Rick reisverslag gelezen dus toch gelukt ha ha. Fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt en met je vrienden veel gaat bekijken. Geniet er maar lekker van Groetjes van ons -
03 Maart 2013 - 11:08
Alexander:
Hey Rick,
Wat kun je toch mooi schrijven. De verhalen die je meemaakt zijn ontzettend gaaf!
Toch komt het me allemaal een beeeeetje bekend voor.
Ohja, je bent m'n huisgenoot.
-
05 Maart 2013 - 11:39
Tante Jans:
Hey Ricky boy!
Goed om te lezen dat je het naar je zin heb!
En dan je reisverhalen; geweldig. Verborgen ''talenten" komen boven haha
Have fun.....
Doeidoei -
05 Maart 2013 - 11:56
Ilonka Van De Em-te:
hoi rick
man jij had schrijver moeten worden .
wat een mooie verhalen.
leuk om je zo te volgen en je weet wat je kan worden als dit niet lukt
dan ga je gewoon voor 3 op reis op pad
ik kijk uit naar je volgende verhaal
groetjes en nog veel plezier -
08 Maart 2013 - 17:43
Familie Boer:
Hoi Rick,
Wat een avonturen maak jij mee. Wij vonden het leuk om jouw verslag te lezen. Veel succes met je stage en geniet van je tijd in Nieuw-Zeeland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley